این دیگر جنگ نیست، گنج است؛ گنج خودباوری، گنج حق طلبی، گنج از خود گذشتن و گنج ظهور همه استعداد انسان های با غیرت. این جا دیگر قبل از شرع، عقل نیز حکم به ایستادگی می کند و لذا نیازی به اجازه و اذن امام و نائب او هم نیست؛ چه رسد به حضور او!
چنین جنگی کار مردان بزرگی است که قرآن آنها را «ربّانیون» می نامد؛ و کم یا بیش در همه تاریخ بوده اند؛ (سوره آل عمران، آیات 146تا 148). شیپور نبرد البته که باید تنها به گوش چنین مردانی برسد؛ و هر کسی شایستگی شتافتن به سوی آن را ندارد.
گر چه پس از فرو نشستن شعله های جنگ، سهم خواهی از عهده هر نامردی بر می آید؛ همان ها که هنگام جنگ سخت سست و متزلزل هستند، از سویی دعوت به جهاد و شهادت را عوام فریبی می نامند، و از سویی دیگر منافقانه برای غیبت از صحنه این آزمون دشوار بهانه می تراشند (سوره احزاب، آیه 11 به بعد)؛ و البته نتیجه جنگ هرچه باشد، سهم خود از غنیمت را خواهند خواست!! (سوره نساء، آیه 141).
چنین است که جنگ معیار است؛ معیار حق و باطل و شاخص است؛ شاخص صدق و نفاق. اصرار قرآن بر زنده نگهداشتن یاد و خاطره جنگ های متعدد مردان خدا در طول تاریخ، خصوصاً بازگو کردن نبردهای پیامبر اسلام (ص) و یارانش، چه بسا برای همین باشد که معیار فراموش نشود و شاخص عوض نگردد!
دفاع هشت ساله مردم ما در برابر همه جهانخواران نیز از همین قبیل و مشمول همین حکم است. این قسمت از تاریخ ما باید به هر دلیل و با هر بهانه ای بازگو شود تا مبادا مدعیان، چشم بندی و تردستی کنند و با خانه نشین کردن «مردان الهی» صحنه گردانِ روزهای عافیت شوند و محصول همه فداکاری ها را یکسره برای خود مصادره کنند.
این هشدارهای کاروان سالار روزگار ما چه زیبا و پر معنا است که می فرمود: « من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش مىکنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. نگذارید پیشکسوتانِ شهادت و خون در پیچ و خم زندگى روزمره خود به فراموشى سپرده شوند » و نیز در آخرین پیام به مناسبت هفته بسیج گفت: « من دست یکایک شما پیشگامان رهایى را مىبوسم و مىدانم که اگر مسئولین نظام اسلامى از شما غافل شوند، به آتش دوزخ الهى خواهند سوخت».
زنده نگهداشتن خاطرات جنگ، نه تنها ماندگار کردن حساس ترینِ مقاطع تاریخ این کشور کهن و پر گوهر است، که تضمین سلامت و بقای آینده آن است؛ چرا که «اگر بر کشورى نواى دلنشین تفکر بسیجى طنینانداز شد، چشم طمع دشمنان و جهانخواران از آن دور خواهد گردید والا هر لحظه باید منتظر حادثه ماند».
نسل امروز و فردای ما نیازمند بازشناسی ریشه ها و برکات جنگ است. آنها باید بدانند که پیشینیانشان چه ناباورانه و ناخواسته مورد تهاجمِ درنده خویی واقع شدند که از سوی همه قدرت های کوچک و بزرگ تجهیز می شد، و نیز باید بدانند که فرزندان اسلام و ایران چه مظلومانه و مقتدرانه ایستادند و ثابت کردند که « بر شما جنگ واجب و مقرر شد و حال آنکه براى شما ناخوشایند است، اما چه بسا چیزى را خوش ندارید ولی همان براى شما بهتر است»( سوره بقره، آیه 216 ).
ناگفته پیداست که هیچ عاقلی نقش تجربه را در یافتن راه بهتر انکار نمی کند، اما هر تصمیم و اقدامی را باید در ظرف تاریخی خود دید؛ وگرنه تحلیل ها به خطا می رود؛ همانگونه که از روزهای نخست قبول آتش بس چنین شد؛ و امام شهیدان را ناچار کرد تا آشکارا بنویسد که: « من رسما از خانواده معزز شهدا به دلیل تحلیل های غلط این روزها عذرخواهی می کنم.»
امام به رغم آن که پذیرش قطعنامه 598 را نوشیدن جام زهر می دانست، جنگ را هم مایه برکت های بی پایان و دستاوردهایی بی نظیر معرفی می کرد و می گفت: « البته اگر همه علل و اسباب را در اختیار داشتیم، در جنگ به اهداف بلندتر و بالاترى مىنگریستیم و مىرسیدیم، ولى این بدان معنا نیست که در هدف اساسى خود که همان دفع تجاوز و اثبات صلابت اسلام بود مغلوب خصم شدهایم. هر روز ما در جنگ برکتى داشتهایم که در همه صحنهها از آن بهره جستهایم. ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر نمودهایم، ما مظلومیت خویش و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت نمودهایم، ما در جنگ پرده از چهره تزویر جهانخواران کنار زدیم، ما در جنگ، دوستان و دشمنانمان را شناختهایم، ما در جنگ به این نتیجه رسیدهایم که باید روى پاى خودمان بایستیم، ما در جنگ ابهت دو ابرقدرت شرق و غرب را شکستیم، ما در جنگ ریشههاى انقلاب پر بار اسلامىمان را محکم کردیم، ما در جنگ حس برادرى و وطن دوستى را در نهاد یکایک مردممان بارور کردیم، ما در جنگ به مردم جهان و خصوصاً مردم منطقه نشان دادیم که علیه تمامى قدرتها و ابرقدرتها سالیان سال مىتوان مبارزه کرد، جنگ ما کمک به افغانستان را به دنبال داشت، جنگ ما فتح فلسطین را به دنبال خواهد داشت، جنگ ما موجب شد که تمامى سردمداران نظامهاى فاسد در مقابل اسلام احساس ذلت کنند، جنگ ما بیدارى پاکستان و هندوستان را به دنبال داشت، تنها در جنگ بود که صنایع نظامى ما از رشد آن چنانى برخوردار شد و از همه اینها مهمتر استمرار روح اسلام انقلابى در پرتو جنگ تحقق یافت.»
اینک سالروز آن حماسه جاویدان است و ...؛ بگذریم...؛ یاد باد آن روزگاران یاد باد....
-------------------------------------------------------------------
دکتر محسن اسماعیلی؛ عضو حقوقدان شورای نگهبان
نظر شما